| Давай-давай, реви, так запевняй мене в любові,
|
| Як кажуть французи: «Се ля ві!».
|
| З мене досить! |
| Прощавай, Катю!
|
| Я збираю речі, так буде простіше.
|
| Поживу поки що трохи у мами в Мар'їного Гаю.
|
| До речі, вип'ємо з батею!
|
| Не роби вигляд, що не втикаєшся, куди я гну,
|
| і все таке, і теде і тепе.
|
| Коротше, що мені сказати на прощання, ну?
|
| Що мені сказати на прощання тобі?
|
| Коротше…
|
| Коротше…
|
| Коротше, що я можу сказати тобі на прощання, ну…
|
| Ну що що я можу сказати тобі на прощання, ну... Ну що,
|
| що я можу сказати тобі на прощання, ну…
|
| -Ну Давай вже!
|
| -Ну ща ...
|
| Ну, що, що я можу сказати тобі на прощання, ну?
|
| У:
|
| не треба було бути дурою…
|
| Не треба було бути дурою!
|
| Не треба було бути…
|
| Я приходив додому взагалі ніякий,
|
| а ти сидиш у телевізора, качаєш ногою,
|
| а де що тапки? |
| Де ж вечеря?
|
| Ти не валяла котлет,не купувала газет,
|
| вживала мене як сексуальний об'єкт,
|
| а я ображений, я простужений!
|
| Ти не давала навіть толком повити на місяць,
|
| ти не любила групу Любе! |
| (Ооо…)
|
| Коротше, що мені сказати на прощання, ну?
|
| Що мені сказати на прощання тобі?
|
| Не треба було бути дурою!
|
| Не треба було бути…
|
| Ой, Катя, Катя…
|
| Ну, все, час — не час, йду з двору,
|
| пробач, подруго дорога, парі-ру-ра,
|
| з мене досить! |
| Прощавай, Катю!
|
| І більше не дзвони і мене не закликай,
|
| я анулюю все, що тобі казав,
|
| я розламаю все, що тобі подарував!
|
| Я відлітаю прибивати ніч до вікна
|
| і клеїти марки на голубів.
|
| Коротше, що мені сказати на прощання, ну?
|
| Що мені сказати на прощання тобі?
|
| Коротше…
|
| Коротше…
|
| Коротше, що я можу сказати тобі на прощання, ну…
|
| Ну, що, що я можу сказати тобі на прощання, ну…
|
| Ну, що, що я можу сказати тобі на прощання, в:
|
| не треба було бути дурою…
|
| Не треба було бути дурою!
|
| Не треба було бути дурою!
|
| Не треба було бути дурою!
|
| Не треба було бути…
|
| Ой, Катя, Катя… |