| Wann i, wos jo net oft vuakummt |
| Am Tog vuaher an Rausch ghobt hob |
| Und mi ausschlofn mecht, dann geht des net |
| Weu de oide Pingitzer im Stiegnhaus |
| Ihrn Mann nochschreit, dass er sei Gablfrühstück vagessn hot |
| De Stimm von dera reißt an Bärn aus’n Winterschlof |
| Dann leuts bei mir an und fragt |
| Obs telefonieren darf, und dann dazählts ihra Schwester |
| Stundenlang, wos gestern beim Dokta los woa |
| Zmittag kummt ihner Bua, da blade Alois |
| Zum Essen ham, und im ganzn Stiegenhaus |
| Stinkts nach Zwiefe, weus scho wieda a Gulasch kocht |
| Da Oide kummt a ham und dazählt von da Hockn |
| Und dann sogt da blade Alois, dass ihm de Hosn z’kla wordn is |
| Darauf er, da Oide: «Na, dann friß hoit net so vü!» |
| Oba sie, de Pingitzer, sogt ihm am Kopf zua |
| Dass er ois Bua genauso vafressn woa — |
| De Pingitzer san a nettes Ehepaar! |
| Aufd Nocht, beim Fernsehn, und des tans jedn Tog |
| Is allerweil no ka Ruah! |
| Im Wohnzimmer sitzt er, da Pingitzer, mit sein bledn Buam |
| Und streit se, welches Programm sa se auschaun wolln |
| Da Alois will zum Beispiel den Kommissar segn |
| Da Oide den Spurt, weu heute Rapid gegn Benfica spült |
| Und weu er a Rapid-Anhänga is |
| De Oide wascht in der Kuchl 's Gschirr ob und schreit: |
| «Geh Oida, sei net so a Narr!» — |
| De Pingitzer san ja so a netter Ehepaar ! |